Mijn ‘stomme’ lichaam

mei 2024, Anoniem

Wat ik de ene dag kan, kan dat de volgende dag weer heel anders zijn.

Waar ik de ene dag om boodschappen kan gaan of in de tuin kan,

kan het zo zijn dat ik een andere dag wankelend op m’n benen sta, en geen kracht heb in mijn handen en benen.

Of dat ik zo ontzettend moe ben, dat ik mijn bed niet uit kom.

Hoe goed en sterk ik mij soms ook kan voelen, het kan ineens omslaan.

Hierdoor moet ik soms veel dingen afzeggen of onverwacht naar huis zodat ik kan gaan liggen.

Doe ik dat niet, dan gaat alles beven en trillen, en kan ik moeilijk uit mijn woorden komen.

Maar vaak ben ik te laat.

Wil ik te lang door, sterk zijn, doorzetten.

Want dit kon ik toch altijd?

Zelfs om boodschappen gaan kan al te veel zijn.

Iets zo kleins.

Lolly openmaken?

Nagels lakken?

Geen kracht, of weer die trillende hand.

Elke keer voelt het weer als falen.

Waarom zijn die kleine, zo normale dingen nu ineens zo moeilijk?

Waarom is dit teveel?

Waarom kan ik dit niet?

Waarom kon ik dat de vorige keer wel?

Ook plannen is moeilijk.

Wie zegt dat ik me dan goed voel?

Elke dag is het afwachten wat mijn lichaam wil of wil doen.

Mijn hoofd wil wel!

En wil zo veel…

Maar mijn lichaam trekt z’n eigen plan.

Kwaad ben ik.

Ontzettend kwaad!

Stom lichaam!

Waarom doe je niet gewoon wat ik wil?

Waar is die sterke, zelfredzame vrouw?

Waarom moet ik steeds om hulp vragen?

Afhankelijk zijn van anderen.

Nooit een moment alleen.

Bang, bang om alleen weg te gaan.

Bang dat het erger wordt.

Bang om mezelf te verliezen…